31 January 2006, 16:36
Ook voor mij is het de hoogste tijd eens wat achtergrondinformatie te verschaffen(over de auto en mij):
Op 30 mei 1979 kocht mijn grootvader een nieuwe Volvo. Na een Amazon 123 GT was het duidelijk dat het weer een wat snellere Volvo moest worden. Het werd een Volvo 242 GT.
Na 5 jaar de klinkers uit de straat te hebben gereden overleed mijn grootvader en nam zijn zoon, mijn vader de auto over.
In ons gezinnetje genoten wij volop van de luxe en snelle auto. De auto werd altijd zeer goed bereden en onderhouden. Hij viel op en er werden veel opmerkingen over de auto gemaakt. Eenmaal bood iemand op straat zelfs een "prettig bedragje" als hij hem over mocht nemen. Gelukkig hielden we hem.
Helaas sloeg ergens halverwege 1994 het noodlot toe. Op de terugweg van een vakantie uit Italie besloot een medeweggebruiker bij Milaan, de uitvoegstrook op de snelweg over te steken met zijn Slopel Kadettilec en de Volvo trof hem vol in de flank.
de volvo was rijdbaar maar zwaar gehavend. We reden terug naar Nederland na een extra overnachting tegen de schrik ingelast te hebben. De schrik bleef er nog wel een tijdje goed inzitten.
Vader zag het niet meer zitten om de auto op te knappen (of wellicht wilde hij wel weer eens wat anders). Hij werd verkocht
Er kwam een VW Passat. Het ding had de helft aan pk's en reed ruim drie keer zo zuinig. Gelukkig zag vader na 3 maanden zijn vergissing in :wink: en spoedde zich weer naar de volvodealer alwaar hij een mooie niet al te oude 740 kon kopen.
Ik miste de GT echter steeds meer. Toen ik kon rijden reed ik veelvuldig langs de garage die de auto onderhouden had en ook gekocht had. Ik wist dat hij inmiddels weer opgeknapt was en verkocht dus wellicht ving ik nog eens een glimp op.
En ja hoor. Na diverse vergeefse pogingen stond medio 1997 de GT daar. Hij zag er verschrikkelijk uit. Hij was compleet afgetakeld.
Na twee keer kijken een belletje eraan gewaagd. Wat deed hij daar? Van wie was hij? Hij zou gesloopt worden kreeg ik te horen.
Overleg met vader en moeder leidde tot niets. Er moest eerst gestudeerd worden en in die tijd behoor je te fietsen...
Ik vond dat hij lang genoeg weggeweest was en ik besloot ongehoorzaam te worden. Voor 500 gulden mocht ik de GT meenemen. Na drie jaar terug in de familie! hehe.
Helaas kon ik er natuurlijk niet in rijden want dan viel ik vroeg of laat door de mand dat had ik na een paar maanden wel door. In december reed ik hem daarom naar Druten waar hij gestald kon worden in een oude kippenschuur.
Jaren van sparen, onderdelen verzamelen, boekjes lezen en dromen, veel dromen gingen voorbij.
2004
Inmiddels had ik een garage vol met onderdelen. Een donor GT en enorme hoeveelheid documentatie verzameld.
Ik kon gaan restaureren. Het grootste deel liet ik doen (twee linkerhanden he!)
Het moest bij de garage zijn waar mijn vader de auto had onderhouden. Dan had ik namelijk van 1984 tot nu een complete onderhoudshistorie. Het zou 6 maanden gaan duren. Ik leverde alle benodigde onderdelen in in de vorm van een donor auto en een andere gesloopte GT in onderdelen achter de hand. (Had ik bij de donor gekregen). Hij zou technisch nagekeken worden en een plaatwerkrestauratie ondergaan. Hij zou gespoten worden en naar later bleek nieuwe striping krijgen.
Het werd meer dan een jaar met veel tegenslagen. Het resultaat echter mocht er zijn. Sinds eind oktober 2005 rijd ik weer in de oude vertrouwde GT. Ik voelde me de koning te rijk, en nog steeds!
Binnenkort wellicht nog wat meer over de recente belevenissen...
Hartelijke groet, Jan-Willem.
Op 30 mei 1979 kocht mijn grootvader een nieuwe Volvo. Na een Amazon 123 GT was het duidelijk dat het weer een wat snellere Volvo moest worden. Het werd een Volvo 242 GT.
Na 5 jaar de klinkers uit de straat te hebben gereden overleed mijn grootvader en nam zijn zoon, mijn vader de auto over.
In ons gezinnetje genoten wij volop van de luxe en snelle auto. De auto werd altijd zeer goed bereden en onderhouden. Hij viel op en er werden veel opmerkingen over de auto gemaakt. Eenmaal bood iemand op straat zelfs een "prettig bedragje" als hij hem over mocht nemen. Gelukkig hielden we hem.
Helaas sloeg ergens halverwege 1994 het noodlot toe. Op de terugweg van een vakantie uit Italie besloot een medeweggebruiker bij Milaan, de uitvoegstrook op de snelweg over te steken met zijn Slopel Kadettilec en de Volvo trof hem vol in de flank.
de volvo was rijdbaar maar zwaar gehavend. We reden terug naar Nederland na een extra overnachting tegen de schrik ingelast te hebben. De schrik bleef er nog wel een tijdje goed inzitten.
Vader zag het niet meer zitten om de auto op te knappen (of wellicht wilde hij wel weer eens wat anders). Hij werd verkocht
Er kwam een VW Passat. Het ding had de helft aan pk's en reed ruim drie keer zo zuinig. Gelukkig zag vader na 3 maanden zijn vergissing in :wink: en spoedde zich weer naar de volvodealer alwaar hij een mooie niet al te oude 740 kon kopen.
Ik miste de GT echter steeds meer. Toen ik kon rijden reed ik veelvuldig langs de garage die de auto onderhouden had en ook gekocht had. Ik wist dat hij inmiddels weer opgeknapt was en verkocht dus wellicht ving ik nog eens een glimp op.
En ja hoor. Na diverse vergeefse pogingen stond medio 1997 de GT daar. Hij zag er verschrikkelijk uit. Hij was compleet afgetakeld.
Na twee keer kijken een belletje eraan gewaagd. Wat deed hij daar? Van wie was hij? Hij zou gesloopt worden kreeg ik te horen.
Overleg met vader en moeder leidde tot niets. Er moest eerst gestudeerd worden en in die tijd behoor je te fietsen...
Ik vond dat hij lang genoeg weggeweest was en ik besloot ongehoorzaam te worden. Voor 500 gulden mocht ik de GT meenemen. Na drie jaar terug in de familie! hehe.
Helaas kon ik er natuurlijk niet in rijden want dan viel ik vroeg of laat door de mand dat had ik na een paar maanden wel door. In december reed ik hem daarom naar Druten waar hij gestald kon worden in een oude kippenschuur.
Jaren van sparen, onderdelen verzamelen, boekjes lezen en dromen, veel dromen gingen voorbij.
2004
Inmiddels had ik een garage vol met onderdelen. Een donor GT en enorme hoeveelheid documentatie verzameld.
Ik kon gaan restaureren. Het grootste deel liet ik doen (twee linkerhanden he!)
Het moest bij de garage zijn waar mijn vader de auto had onderhouden. Dan had ik namelijk van 1984 tot nu een complete onderhoudshistorie. Het zou 6 maanden gaan duren. Ik leverde alle benodigde onderdelen in in de vorm van een donor auto en een andere gesloopte GT in onderdelen achter de hand. (Had ik bij de donor gekregen). Hij zou technisch nagekeken worden en een plaatwerkrestauratie ondergaan. Hij zou gespoten worden en naar later bleek nieuwe striping krijgen.
Het werd meer dan een jaar met veel tegenslagen. Het resultaat echter mocht er zijn. Sinds eind oktober 2005 rijd ik weer in de oude vertrouwde GT. Ik voelde me de koning te rijk, en nog steeds!
Binnenkort wellicht nog wat meer over de recente belevenissen...
Hartelijke groet, Jan-Willem.
79-er 242 GT B23e