17 December 2015, 09:59
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 17 December 2015, 10:44 door Marc1970.)
Ja prachtig, de witte 66 van mijn opa was mijn eerste auto. Daarna nog twee babypoepgele gehad, en een rode DAF. De DAF is natuurlijk de enige echte. Destijds waren ze voor 200-500 euro (die toen nog gulden heette) overal op te halen van de eerste eigenaar.
Roest is wel de vijand, ze zijn allemaal gemaakt in de slechte staalplaattijd, 0,7 mm blik, voorzien van een vocht vasthoudende plastic laag onder, en een minimale fosfaatprimer in de dorpels, die ook nog eens een gruwelijke gatenbalk over de hele lengte middendoor hebben. Slechte ventilatie, lekkende deuren en ruitrubbers.
Slecht ontwerp en bouwkwaliteit, met de kriksteunen kan je alleen de kriksteun opkrikken, dode hoeken en slecht gekitte kieren overal. Linkerkant is door een andere regio gemaakt dan de rechter lijkt het.
Tot zover de koets, de techniek houdt ook niet over maar dat is bouten en moerenwerk. Achterremmen zijn meest lek, handremkabels vastgeroest, remleidingen lekgeroest, slangen gaar, ashoezen gescheurd, varioschijven verliezen hun chroom, uitlaat is very bad zelfs het eerste stuk, draaiende delen zijn wel goed, aan de zware kant uiteraard, DAF wilde graag hun tandwielkasten kwijt. De vario verliest weleens een schakelstand. De vering is top, zowel voor als achter, lekker soepel (als je alleen in de 66 zit, hangt-ie naar links).
Het stuurhuis is minimaal, stuurkogels heel origineel niet voorzien van hoezen, fuseekogels verliezen hun hoesjes. Remleidingen wederom, er ligt meest roest in de hoofdremcilinder dus die is gaar, remschijven roestig omdat er op de motor prima geremd kan worden.
De motor is een Renault affaire, koppakking is nat en vergaat, de rest is prima. Wat eraan hangt is flut, waterpomp zit vol drab, bobine hangt bijna onder de auto, koppeling is meest versleten. Koplampreflectors schilferen, spanningsregelaar kookt accu's, dynamo is slecht, alle massa draden verliezen massa, de 66 tart elke natuurwet.
Maar ik word altijd blij als ik er eentje zie, en de gedachte aan het rijden erin is bijna genoeg om er alsnog een te kopen.
Roest is wel de vijand, ze zijn allemaal gemaakt in de slechte staalplaattijd, 0,7 mm blik, voorzien van een vocht vasthoudende plastic laag onder, en een minimale fosfaatprimer in de dorpels, die ook nog eens een gruwelijke gatenbalk over de hele lengte middendoor hebben. Slechte ventilatie, lekkende deuren en ruitrubbers.
Slecht ontwerp en bouwkwaliteit, met de kriksteunen kan je alleen de kriksteun opkrikken, dode hoeken en slecht gekitte kieren overal. Linkerkant is door een andere regio gemaakt dan de rechter lijkt het.
Tot zover de koets, de techniek houdt ook niet over maar dat is bouten en moerenwerk. Achterremmen zijn meest lek, handremkabels vastgeroest, remleidingen lekgeroest, slangen gaar, ashoezen gescheurd, varioschijven verliezen hun chroom, uitlaat is very bad zelfs het eerste stuk, draaiende delen zijn wel goed, aan de zware kant uiteraard, DAF wilde graag hun tandwielkasten kwijt. De vario verliest weleens een schakelstand. De vering is top, zowel voor als achter, lekker soepel (als je alleen in de 66 zit, hangt-ie naar links).
Het stuurhuis is minimaal, stuurkogels heel origineel niet voorzien van hoezen, fuseekogels verliezen hun hoesjes. Remleidingen wederom, er ligt meest roest in de hoofdremcilinder dus die is gaar, remschijven roestig omdat er op de motor prima geremd kan worden.
De motor is een Renault affaire, koppakking is nat en vergaat, de rest is prima. Wat eraan hangt is flut, waterpomp zit vol drab, bobine hangt bijna onder de auto, koppeling is meest versleten. Koplampreflectors schilferen, spanningsregelaar kookt accu's, dynamo is slecht, alle massa draden verliezen massa, de 66 tart elke natuurwet.
Maar ik word altijd blij als ik er eentje zie, en de gedachte aan het rijden erin is bijna genoeg om er alsnog een te kopen.
Volvo 940 1997 Volvo 144 1969
