13 March 2012, 18:11
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 24 June 2018, 18:10 door Kees Roskam.
Edit Reason: Fotolink klopte niet meer.
)
Beste Volvofanaten,
ik ben al heel lang lezer op dit forum maar heb er nog geen zinnig woord op geschreven. Als dat al mogelijk is door mij, haha. Doordat ik wegens omstandigheden thuis ben heb ik nu meer tijd om achter de computer te kruipen (Onder mijn auto kruipen lukt helaas niet meer door een rotte rug). Ik ben 54 en rijd al sinds mijn 21e Volvo. In die 33 jaar ben ik pas met mijn 3e Volvo bezig. De eerste was een 142 automaat uit 1968, de tweede een dikke bumper-144 uit 1974 en mijn huidige is een 240 DL uit 1983. Ik heb deze vandaag precies 18 jaar in bezit. Er staat nu ruim 231000 km op de teller, waarvan er in die 18 jaar maar 95000 door mij zijn bijgereden. Ik had hem niet nodig voor woon-werkverkeer. Dat scheelt dus. Ik heb in 2003 overwogen om hem weg te doen en een 850 aan te schaffen maar emotie won het toch van de "weleenswatanderswillenhebben-" drang. Ik besloot toen dus om hem te houden en er voor te zorgen dat hij zo lang mogelijk bij ons kan blijven. En zo mooi mogelijk. Ik heb hem toen eerst een dinitrol-behandeling laten geven. Kost effe wat, maar dan heb je ook wat. Daar heb ik geen dag spijt van gehad. Sinds zijn 25e verjaardag zit er LPG in. En daar zijn hij en ik best blij mee. Hij loopt er beter op dan op benzine al wordt de B19A er niet echt vlotter op. Het was al geen stoplichtracer maar nu is het letterlijk en figuurlijk een bejaarde geworden. Vorig jaar had ik weer even een twijfel om hem in te ruilen voor iets jongers (S80) want ik wil zo graag weer eens een automaat hebben. Maar de emotie won het (gelukkig) weer. En ik wil eigenlijk ook niet dat een "vreemde" er in gaat rijden. Nou, dat is in het kort mijn introverhaaltje.
Hier is een foto van mijn blauwe koets:
![[Afbeelding: fab73e0e-b631-4ba3-aeab-6630294c0ef8_zpsy9gge8md.jpg]](http://i38.photobucket.com/albums/e140/Natukees/fab73e0e-b631-4ba3-aeab-6630294c0ef8_zpsy9gge8md.jpg)
Groeten, Kees.
ik ben al heel lang lezer op dit forum maar heb er nog geen zinnig woord op geschreven. Als dat al mogelijk is door mij, haha. Doordat ik wegens omstandigheden thuis ben heb ik nu meer tijd om achter de computer te kruipen (Onder mijn auto kruipen lukt helaas niet meer door een rotte rug). Ik ben 54 en rijd al sinds mijn 21e Volvo. In die 33 jaar ben ik pas met mijn 3e Volvo bezig. De eerste was een 142 automaat uit 1968, de tweede een dikke bumper-144 uit 1974 en mijn huidige is een 240 DL uit 1983. Ik heb deze vandaag precies 18 jaar in bezit. Er staat nu ruim 231000 km op de teller, waarvan er in die 18 jaar maar 95000 door mij zijn bijgereden. Ik had hem niet nodig voor woon-werkverkeer. Dat scheelt dus. Ik heb in 2003 overwogen om hem weg te doen en een 850 aan te schaffen maar emotie won het toch van de "weleenswatanderswillenhebben-" drang. Ik besloot toen dus om hem te houden en er voor te zorgen dat hij zo lang mogelijk bij ons kan blijven. En zo mooi mogelijk. Ik heb hem toen eerst een dinitrol-behandeling laten geven. Kost effe wat, maar dan heb je ook wat. Daar heb ik geen dag spijt van gehad. Sinds zijn 25e verjaardag zit er LPG in. En daar zijn hij en ik best blij mee. Hij loopt er beter op dan op benzine al wordt de B19A er niet echt vlotter op. Het was al geen stoplichtracer maar nu is het letterlijk en figuurlijk een bejaarde geworden. Vorig jaar had ik weer even een twijfel om hem in te ruilen voor iets jongers (S80) want ik wil zo graag weer eens een automaat hebben. Maar de emotie won het (gelukkig) weer. En ik wil eigenlijk ook niet dat een "vreemde" er in gaat rijden. Nou, dat is in het kort mijn introverhaaltje.
Hier is een foto van mijn blauwe koets:
Groeten, Kees.