18 March 2013, 09:55
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 30 March 2013, 15:22 door joop240uden.)
Deze maand (maart 2013) is mijn Volvo 240 GL 1983 sedan dertig jaar geworden.
Op zich niets bijzonders voor een Volvo , maar ben er toch best wel een beetje trots op.
Het begon in 1994 na een Volvo 340 1400, een Volvo 340 diesel en een Volvo 360, werd
het tijd voor een Volvo 240. Dat vond ik toen altijd al een mooie auto.
Bij de Volvo dealer stond er ÃÃn toen al bijna twaalf jaar oud en meer dan 200.000 gelopen
maar altijd netjes onderhouden en in goede staat.
De eerst drie en half jaar de auto voor woon- werkverkeer, uitstapjes en vakanties naar Spanje, Oostenrijk Frankrijk en Denemarken gebruikt.
Altijd netjes onderhoud bij de Volvo dealer, nooit echt problemen gehad, ÃÃn keer in Frankrijk de flens bouten van de voorste pijp van de uitlaat los getrild maar met behulp van een ter plaatsen gekochte steeksleutel, nieuwe bout en moer was dat snel opgelost.
Na die drie en half jaar en tachtigduizend km verder en toch wel al beginende roest werd het tijd voor iets anders, het werd (weer bij dezelfde dealer) een Volvo 740.
Maar wat te doen met de Volvo 240? Inruilen, tja daar krijg je niet veel meer voor, en het was toen al duidelijk de Volvo 240 wordt een klassieker.
Mijn schoonouders hadden op dat moment een caravan stalling waar nog wel plaats was, dus de auto daar neergezet, met de bedoeling over negen jaar er weer uit als het een oldtimer is.
Het eerste jaar netjes een keer gestart en een keer voor en achteruit gereden, en daarna er nooit meer naar omgekeken.
Het enige wat me er nog aan herinnerde dat ik nog een Volvo 240 had, was het elk jaar naar het postkantoor gaan voor het weer een jaar schorsen van de auto.
Maar toen in het vijfentwintigste levensjaar van de auto begon het weer te kriebelen, want op
het einde van dit jaar werd de auto belasting vrij en daar was het een beetje om begonnen.
De staat van de auto was mij op dat moment totaal onbekend.
De stalling, waar de 240 stond was kurkdroog, goed geventileerd en niet verwarmt dus er was hoop.
Het was dus echt gaan kijken of het nog de moeite waard was om op de weg te krijgen of gaan slopen.
Na ruim negen jaar (2008) dus voor het eerst weer het “doek er af” er lag best wel wat stof op ÃÃn band stond slap, maar op het oog zag alles er onveranderd uit, geen gaten in de bekleding door muizen, de roest zat er nog maar was niet erger geworden.
De accu was plat (goh niet verwacht) dus op dat moment kon er niet veel meer gedaan worden.
Twee weken later nieuwe accu gekocht, kannetje met vijf liter benzine, en vraag met niet waarom, nieuwe ruitenwissers, op naar de auto.
Het doek er weer af motorkap open alle kabels nagelopen, alles heel en aanwezig.
Nieuwe accu geplaatst, benzine in de tank, sleutel in het contact “klik” een relais schakelt in
hee.. een vertrouwd geluid, sleutel omgedraaid en de motor ging rond eigenlijk best soepel,
maar helaas sloeg niet aan.
Ondertussen de andere Volvo inmiddels een V70 (ook van dezelfde Volvo dealer) erbij gezet
en de start kabels aangesloten, zal wel wat extra stroom nodig hebben, voordat de auto start..
Wat nu, vonk en benzine dat zijn de twee vereisten bougie kabel los “tik tik tik “vonk is er.
Volgende stap kijken of er benzine komt, slangetje op de brandstof pomp los gehaald kurk droog, benzinepompje losgehaald, gangbaar gemaakt, terug geplaatst slangetje er op, ja benzine.
Tijdens de controles had mijn lieve vriendin, even af en toe de contact sleutel omgedraaid, maar nu ging ik zelf weer in de auto, dit “moment” was voor mij, sleutel om gedraaid en na tien seconden “VROEEEMMM”het onmiskenbare 240 geluid, een grote rookwolk, even een aarzeling naar de motor liep, (beetje onregelmatig) alsof hij gisteren binnen gezet was.
Nu was het duidelijk deze Volvo gaat weer de weg op.
Het was dus zover de Volvo klaar maken voor de APK , maar de 240 moest naar mijn huis want daar was het sleutelen makkelijker, had nog twee maanden de tijd, voor dat de auto belastingvrij werd.
Op een auto ambulance, wel het verstandigst, maar neeeee… is op eigen kracht binnen gekomen, en wilde trots van de Volvo niet krenken gaat ook op eigen kracht weer naar buiten.
Motor loopt remmen waren los (band opgepompt) nieuwe nummerplaten er op, zaten nog de oude op zonder blauwe NL vlak, dus niets staat ons in de weg.
Daar reed ik dan trots als een pauw in mijn ogenschijnlijke “schuurvondst” vol stof , het was gelukkig maar een paar km,de 240 was weer thuis.
Thuis aangekomen remmen nagelopen, nieuwe olie bougies filters, de Volvo was altijd netjes onderhouden en dat was nu merkbaar, alles ging nog soepel, de bougie kabels van vijftien jaar geleden zitten er nu nog steeds op.
Verlichting nagelopen alles werkte nog prima, alleen de klok helaas geen beweging in het krijgen, maar dat is voor latere zorg, na een week is de klok weer spontaan gaan lopen en is er nog steeds niet mee gestopt.
De APK viel een beetje tegen er was een veerpoot zover geroest dat kritisch werd, dus beide veerpoten maar vervangen, maar toen glansrijk door de APK.
Nu vijf jaar later (2013), reguliere onderhoud aan de auto gedaan, centrale vergrendeling ingebouwd, elektrische ramen voor en achter roest voor een deel aangepakt en meer leuke klusjes, PU rubbers, kachel motor etc.
De 240 wordt nu gebruikt voor nuttige plezier ritjes, en mag heel de winter lekker binnen staan.
Heb in maart van dit jaar wel de versnellingsbak met overdrive vervangen, vanwege bijgeluiden in de bak, maar voor de rest starten en lopen.
![[Afbeelding: volvohayneslott030_zpsd511fe1f.jpg]](http://i1323.photobucket.com/albums/u582/joop240/volvohayneslott030_zpsd511fe1f.jpg)
![[Afbeelding: volvofr.jpg]](http://i847.photobucket.com/albums/ab34/joopnederland/volvofr.jpg)
Op zich niets bijzonders voor een Volvo , maar ben er toch best wel een beetje trots op.
Het begon in 1994 na een Volvo 340 1400, een Volvo 340 diesel en een Volvo 360, werd
het tijd voor een Volvo 240. Dat vond ik toen altijd al een mooie auto.
Bij de Volvo dealer stond er ÃÃn toen al bijna twaalf jaar oud en meer dan 200.000 gelopen
maar altijd netjes onderhouden en in goede staat.
De eerst drie en half jaar de auto voor woon- werkverkeer, uitstapjes en vakanties naar Spanje, Oostenrijk Frankrijk en Denemarken gebruikt.
Altijd netjes onderhoud bij de Volvo dealer, nooit echt problemen gehad, ÃÃn keer in Frankrijk de flens bouten van de voorste pijp van de uitlaat los getrild maar met behulp van een ter plaatsen gekochte steeksleutel, nieuwe bout en moer was dat snel opgelost.
Na die drie en half jaar en tachtigduizend km verder en toch wel al beginende roest werd het tijd voor iets anders, het werd (weer bij dezelfde dealer) een Volvo 740.
Maar wat te doen met de Volvo 240? Inruilen, tja daar krijg je niet veel meer voor, en het was toen al duidelijk de Volvo 240 wordt een klassieker.
Mijn schoonouders hadden op dat moment een caravan stalling waar nog wel plaats was, dus de auto daar neergezet, met de bedoeling over negen jaar er weer uit als het een oldtimer is.
Het eerste jaar netjes een keer gestart en een keer voor en achteruit gereden, en daarna er nooit meer naar omgekeken.
Het enige wat me er nog aan herinnerde dat ik nog een Volvo 240 had, was het elk jaar naar het postkantoor gaan voor het weer een jaar schorsen van de auto.
Maar toen in het vijfentwintigste levensjaar van de auto begon het weer te kriebelen, want op
het einde van dit jaar werd de auto belasting vrij en daar was het een beetje om begonnen.
De staat van de auto was mij op dat moment totaal onbekend.
De stalling, waar de 240 stond was kurkdroog, goed geventileerd en niet verwarmt dus er was hoop.
Het was dus echt gaan kijken of het nog de moeite waard was om op de weg te krijgen of gaan slopen.
Na ruim negen jaar (2008) dus voor het eerst weer het “doek er af” er lag best wel wat stof op ÃÃn band stond slap, maar op het oog zag alles er onveranderd uit, geen gaten in de bekleding door muizen, de roest zat er nog maar was niet erger geworden.
De accu was plat (goh niet verwacht) dus op dat moment kon er niet veel meer gedaan worden.
Twee weken later nieuwe accu gekocht, kannetje met vijf liter benzine, en vraag met niet waarom, nieuwe ruitenwissers, op naar de auto.
Het doek er weer af motorkap open alle kabels nagelopen, alles heel en aanwezig.
Nieuwe accu geplaatst, benzine in de tank, sleutel in het contact “klik” een relais schakelt in
hee.. een vertrouwd geluid, sleutel omgedraaid en de motor ging rond eigenlijk best soepel,
maar helaas sloeg niet aan.
Ondertussen de andere Volvo inmiddels een V70 (ook van dezelfde Volvo dealer) erbij gezet
en de start kabels aangesloten, zal wel wat extra stroom nodig hebben, voordat de auto start..
Wat nu, vonk en benzine dat zijn de twee vereisten bougie kabel los “tik tik tik “vonk is er.
Volgende stap kijken of er benzine komt, slangetje op de brandstof pomp los gehaald kurk droog, benzinepompje losgehaald, gangbaar gemaakt, terug geplaatst slangetje er op, ja benzine.
Tijdens de controles had mijn lieve vriendin, even af en toe de contact sleutel omgedraaid, maar nu ging ik zelf weer in de auto, dit “moment” was voor mij, sleutel om gedraaid en na tien seconden “VROEEEMMM”het onmiskenbare 240 geluid, een grote rookwolk, even een aarzeling naar de motor liep, (beetje onregelmatig) alsof hij gisteren binnen gezet was.
Nu was het duidelijk deze Volvo gaat weer de weg op.
Het was dus zover de Volvo klaar maken voor de APK , maar de 240 moest naar mijn huis want daar was het sleutelen makkelijker, had nog twee maanden de tijd, voor dat de auto belastingvrij werd.
Op een auto ambulance, wel het verstandigst, maar neeeee… is op eigen kracht binnen gekomen, en wilde trots van de Volvo niet krenken gaat ook op eigen kracht weer naar buiten.
Motor loopt remmen waren los (band opgepompt) nieuwe nummerplaten er op, zaten nog de oude op zonder blauwe NL vlak, dus niets staat ons in de weg.
Daar reed ik dan trots als een pauw in mijn ogenschijnlijke “schuurvondst” vol stof , het was gelukkig maar een paar km,de 240 was weer thuis.
Thuis aangekomen remmen nagelopen, nieuwe olie bougies filters, de Volvo was altijd netjes onderhouden en dat was nu merkbaar, alles ging nog soepel, de bougie kabels van vijftien jaar geleden zitten er nu nog steeds op.
Verlichting nagelopen alles werkte nog prima, alleen de klok helaas geen beweging in het krijgen, maar dat is voor latere zorg, na een week is de klok weer spontaan gaan lopen en is er nog steeds niet mee gestopt.
De APK viel een beetje tegen er was een veerpoot zover geroest dat kritisch werd, dus beide veerpoten maar vervangen, maar toen glansrijk door de APK.
Nu vijf jaar later (2013), reguliere onderhoud aan de auto gedaan, centrale vergrendeling ingebouwd, elektrische ramen voor en achter roest voor een deel aangepakt en meer leuke klusjes, PU rubbers, kachel motor etc.
De 240 wordt nu gebruikt voor nuttige plezier ritjes, en mag heel de winter lekker binnen staan.
Heb in maart van dit jaar wel de versnellingsbak met overdrive vervangen, vanwege bijgeluiden in de bak, maar voor de rest starten en lopen.
